‘ไร้’
เปล่าเหมือนนกตัวไหนคุณไร้ปีก
จึงเปล่าบินข้ามซีกเพื่อคืนบ้าน
คุณเปล่ายึดสิ่งใดไว้เนานาน
คุณไร้รังไร้ฐานพันธนา
คุณอยู่กับปัจจุบันในวันนี้
ไม่ผูกฟ้าธาตรีหรือผืนหญ้า
คุณจึงไร้นิยามธรรมดา
เพียงศรัทธาที่นำให้ย่ำไป
ไร้ปลายทางจึงสร้างขอบโลกเอง
ใช่อวดเก่งแต่พร้อมหลอมโลกใหม่
นกเปล่าคืออิสรภาพอย่างเข้าใจ
ลืมนกเถิดเมื่อภายในคุณเบาบาง
คุณคือแสงสว่างที่ไร้รูป
คือควันธูปคือรุ้งแห่งรุ่งสาง
คือความกล้าเกินใครใคร่จับวาง
คือความร้างคือเสรีมีชีวิต
** บทกวี ‘ไร้’ ประพันธ์โดย ธรรมรุจา ธรรมสโรช กวีหญิงร่วมสมัยจากโครงการบ่มเพาะนักเขียนหน้าใหม่ สำนักงานศิลปวัฒนธรรมร่วมสมัย ปี 2562